De Abdims ooievaar leeft in Afrika, in veel landen ten zuiden van de Sahara. Zijn naam dankt hij aan de toenmalige gouverneur van Soedan. Het is een echte kolonievogel, groepen van honderden exemplaren zijn vaak te zien op uitgestrekte graslanden. Deze ooievaarsoort is een stuk kleiner dan “onze” ooievaar, hij meet slechts zo’n 75 cm. Man en vrouw zijn even groot, maar de mannen zijn vaak wel iets zwaarder gebouwd. Ook deze ooievaar heeft grote, brede vleugels, ideaal om op te zweven.
In de regentijd verzamelen zich nog veel grotere groepen zodra er een sprinkhanenplaag is. Abdims ooievaars eten namelijk vooral insecten en sprinkhanen vormen hun favoriete voedsel. Ook larven van allerlei andere insecten worden gegeten, zodat landbouwers in die regio’s vaak erg blij zijn met hun komst. In veel landen worden ze zelfs sprinkhaanvogels genoemd en worden ze gezien als brengers van regen en geluk. Heel wat oogsten zijn gered door grote groepen van deze insecteneters.
Een klein nadeel is dat de ooievaars ook erg vaak en veel drinken als ze zoveel droge insecten eten. Water is vaak schaars en tienduizend ooievaars slurpen aardig wat weg. Naast insecten worden ook kleine knaagdieren en reptielen gegeten.
In de broedtijd trekken de meeste abdims naar het noordoosten van Afrika, daar begint in april de regentijd. Duizenden koppels broeden dan samen in bomen of op rotsen. Abdims ooievaars bouwen zeer grote nesten, van takken vooral. Door die luchtige bouwstijl kunnen veel andere en kleinere vogels ook een plekje in zo’n nest vinden, niet zelden huizen er meer dan 10 koppels andere vogels in één nest. De ooievaars profiteren hier van doordat veel kleinere vogels de kleine en schadelijke insecten opeten. De kleintjes genieten bescherming door de grote hoofdbewoner.
Elk koppel Abdims ooievaars produceert 2 of 3 eieren, de jongen die daar uit komen, eten per dag zo’n 60% van hun eigen gewicht, dus de beschikbare hoeveelheid voedsel moet echt gigantisch zijn. Beide ouders zorgen voor de jongen, met 4 weken kunnen ze staan in het nest en ze vliegen uit als ze 2 maanden oud zijn.
Zoals meer reigers en ooievaars hebben de abdims een handig maar in onze ogen wat smerig trucje om zich te koelen. Ze laten hun ontlasting opzettelijk over hun poten lopen. Het verdampen hiervan ontrekt warmte aan de vogels zelf.
